Spis treści:
Oznaczanie autoprzeciwciał jest włączone do kryteriów klasyfikacyjnych wielu chorób. Diagnostyka schorzeń o podłożu autoimmunizacyjnym wciąż jest dużym wyzwaniem dla medycyny, a postawienie właściwej diagnozy często zajmuje wiele lat. Choroby autoimmunizacyjne mogą być bardzo różnorodne – obecnie wyróżnia się 80 chorób i 40 zespołów o prawdopodobnym podłożu immunizacyjnym. Trudności diagnostyczne tych schorzeń wynikają głównie z heterogenności odpowiedzi immunologicznej oraz z pewnych aspektów metodologicznych.
O wyzwaniach związanych z diagnostyką autoprzeciwciał rozmawiamy z Panią dr n. med. Katarzyną Fischer, członkiem międzynarodowej grupy ekspertów EULAR.
Z wywiadu dowiesz się:
- Jakie są główne założenia i zadania międzynarodowej grupy ekspertów EULAR?
- Co mówią najnowsze rekomendacje ICAP?
- Jakie są główne trudności w procesie harmonizacji ICAP? Co jest największym ograniczeniem w przebiegu procesu ujednolicania stosowanej nomenklatury?
- Czy laboratoria w Polsce używają już nomenklatury ICAP i kodów AC na wynikach badań laboratoryjnych? Czy klinicyści mają świadomość związku pomiędzy wzorami świeceń a ich znaczeniem klinicznym?
- Które autoprzeciwciała możemy uznać za kluczowe? Jakie znaczenie, poza diagnostycznym, może mieć badanie autoprzeciwciał?
- Z jakimi problemami mierzą się na co dzień diagności laboratoryjni w pracowniach autoimmunologicznych?
- Jak powinna wyglądać współpraca pomiędzy lekarzem a diagnostą laboratoryjnym, aby proces stawiania diagnozy w przypadku schorzeń o podłożu autoimmunizacyjnym był jak najkrótszy?
