Choroba Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC, ang. Crohn’s disease, CD; potoczne określenie „choroba Crohna”) to przewlekła choroba zapalna. Zmiany zapalne mogą dotyczyć każdej części przewodu pokarmowego od jamy ustnej do odbytu. Najczęściej jednak choroba dotyka jelit, dlatego zaliczana jest do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. inflammatory bowel diseases, IBD). ChLC jest schorzeniem o charakterze przewlekłym, przebiega z zaostrzeniami po okresach remisji i każdorazowo z większym prawdopodobieństwem powikłań.

Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny i częstość występowania

Szacuje się, że roczna zapadalność na ChLC w krajach Unii Europejskiej wynosi 5 na 100 tysięcy. Najwięcej zachorowań występuje w wieku 15–40 lat. Chociaż dokładna przyczyna choroby Leśniowskiego-Crohna nie jest znana, istnieje prawdopodobieństwo, że istotną rolę w powstawaniu choroby odgrywają zaburzenia mikrobioty jelitowej, która może być modyfikowana przez różne czynniki środowiskowe, w tym nieprawidłową dietę. Do wystąpienia choroby przyczyniają się prawdopodobnie czynniki genetyczne (mutacja genu NOD2).

Choroba Leśniowskiego-Crohna – objawy

Objawy kliniczne mogą być bardzo różne w zależności od lokalizacji, rozległości i stopnia zaawansowania zmian w przewodzie pokarmowym.

Główne objawy obejmują: biegunkę (krwawą lub tłuszczową), bóle brzucha, utratę masy ciała, objawy ogólnoustrojowe, m.in. złe samopoczucie, jadłowstręt, nudności, wymioty i gorączkę. U 15% pacjentów z ChLC nie występują objawy ze strony układu pokarmowego!

Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka

Rozpoznanie ChLC opiera na analizie objawów klinicznych w połączeniu z badaniami endoskopowymi z pobraniem wycinków do oceny histopatologicznej oraz wynikami badań laboratoryjnych.

Wśród badań laboratoryjnych mających znaczenie w diagnostyce ChLC wymienia się badanie w kierunku autoprzeciwciał.

Autoprzeciwciała w przebiegu choroby Leśniowskiego-Cronha

W diagnostyce i różnicowaniu przewlekłych chorób zapalnych jelit pomocna jest ocena przeciwciał przeciwko:

• Saccharomyces cerevisiae (ASCA)
• komórkom zewnątrzwydzielniczym trzustki (PAb)
• cytoplazmie granulocytów (pANCA)
• komórkom kubkowym jelita (GAb)

W diagnostyce laboratoryjnej choroby Leśniowskiego-Cronha pomocna jest ocena obecności w surowicy krwi pacjenta przeciwciał przeciwko komórkom zewnątrzwydzielniczym trzustki (PAb) oraz przeciwko drożdżom piekarskim Saccharomyces cerevisiae (ASCA). Przeciwciała ASCA występują u 67% pacjentów z ChLC, a przeciwciała PAb u 39%.