Czego szukasz?

Autoimmunologia
Wróć
Wróć
test text

Znajdź laboratorium

Mięśnie w ogniu: walka z cichym zabójcą

Utworzone przez Małgorzata Kozłowska
Mężczyzna z płonącą nogą Czytanie zajmuje ok. 4 min
Czytanie zajmuje ok. 4 min
Spis treści:

Choroby mięśniowe o nieznanej przyczynie, zwane również idiopatycznymi miopatiami zapalnymi (ang. idiopathic inflammatory myopathies, IIM), stanowią zróżnicowaną grupę schorzeń, które mogą mieć związek z występowaniem nowotworu. Organizm osoby chorej na jedną z tych rzadkich chorób autoimmunologicznych wytwarza autoprzeciwciała, które powodują uszkodzenia włókien mięśniowych. Wykrycie autoprzeciwciał charakterystycznych dla miopatii zapalnych ułatwia rozpoznanie ich różnych form oraz ocenę ryzyka rozwoju nowotworu.

Miopatie zapalne i ich związek z nowotworem

 Do najczęściej występujących postaci miopatii zapalnych należą:

  • zapalenie skórno-mięśniowe (łac. dermatomyositis, DM)
  • zapalenie wielomięśniowe (łac. polymyositis, PM)
  • wtrętowe zapalenie mięśni (ang. inclusion body myositis, IBM)
  • martwicze autoimmunologiczne zapalenie mięśni (ang. immune-mediated necrotizing myopathy, IMNM)
  • zespół antysyntetazowy
  • zespoły nakładania

W przypadku tych chorób istnieje większe niż przy innych chorobach reumatycznych ryzyko wystąpienia nowotworów (miopatie powiązane z nowotworem, ang. cancer-associated myositis, CAM). Według definicji CAM dotyczy sytuacji, gdy nowotwór rozwija się w ciągu trzech lat od zdiagnozowania IIM lub gdy zostaje rozpoznany dwa lata przed diagnozą IIM – tzw. zespoły paranowotworowe.

Najczęściej powiązane z miopatiami zapalnymi nowotwory to rak jajnika i innych narządów rozrodczych, rak piersi, rak płuc, nowotwory przewodu pokarmowego oraz choroby układu krwionośnego (głównie chłoniaki nieziarnicze), czerniak i rak nosogardła.

Diagnostyka autoprzeciwciał w badaniu miopatii zapalnych

Ze względu na skomplikowany obraz kliniczny i rzadkość występowania diagnoza IIM stanowi wyzwanie i może trwać nawet kilka czy kilkanaście lat! Badanie autoprzeciwciał związanych z tą grupą chorób jest niezwykle wartościowe i stanowi kluczowy element procesu diagnostycznego. Autoprzeciwciała obecne u pacjentów z miopatiami zapalnymi można podzielić na dwie kategorie: autoprzeciwciała specyficzne dla zapalenia mięśni (ang. myositis-specific autoantibodies, MSAs) oraz autoprzeciwciała związane z zapaleniem mięśni (ang. myositis-associated autoantibodies, MAAs). Pierwsza grupa jest szczególnie specyficzna dla miopatii zapalnych. Ponadto wykrycie autoprzeciwciał w znacznym stopniu ułatwia różnicowanie postaci miopatii, co ma znaczący wpływ na podejmowane decyzje terapeutyczne, a sama identyfikacja i różnicowanie przeciwciał w miopatiach zapalnych może stanowić czynnik prognostyczny, który dotyczy ryzyka wystąpienia nowotworu.

Podsumowanie

Badanie autoprzeciwciał w diagnostyce miopatii zapalnych ma kluczowe znaczenie dla właściwego rozpoznania i leczenia tych schorzeń. Miopatie zapalne są rzadkimi chorobami autoimmunologicznymi, ale dzięki coraz bardziej zaawansowanym technikom diagnostycznym możliwe jest szybkie i dokładne identyfikowanie unikalnych dla tych chorób przeciwciał, co prowadzi do poprawy diagnozowania i leczenia pacjentów.

Opracowano na podstawie:

  1. Mende M., Borchardt-Lohölter V., Meyer W., Scheper T., Schlumberger W., Autoantibodies in Myositis. How to Achieve a Comprehensive Strategy for Serological Testing, Mediterranean Journal of Rheumatology 2019.
  2. Drat-Gzubicka J., Neuromuscular disorders in cancer patients Part II. Muscle and neuromuscular junction damage in cancer patients, Palliative Medicine in Practice 2015; 9 (1): 8–15.
  3. Grygiel-Górniak B., Soska J., Samborski W., Risk of cancers in polymyositis and dermatomyositis, Rheumatology Forum 2022; 8 (2).
  4. Qiang K. et al., Risk of malignancy in dermatomyositis and polymyositis: a systematic review and meta-analysis, Journal of Cutaneous Medicine and Surgery 2017; 21 (2): 131–136.
  5. András C. et al., Retrospective analysis of cancer-associated myositis patients over the past 3 decades in a Hungarian myositis cohort, Pathology & Oncology Research 2020; 26: 1749–1755.
  6. Samotij D., Szczęch J., Reich A., Nowe trendy w diagnostyce i leczeniu zapalenia skórno-mięśniowego, Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny 2015; 102 (3).
  7. Satoh M. et al., A comprehensive overview on myositis-specific antibodies: new and old biomarkers in idiopathic inflammatory myopathy, Clinical Reviews in Allergy & Immunology 2017; 52: 1–19.
  8. Buska-Mach K., Zapalenia mięśniowe i nowotwór, https://www.euroimmun.pl/zapalenia-miesniowe-i-nowotwor/.