Zakażenia bakteriami Mycoplasma genitalium i Mycoplasma hominis wywołującymi mykoplazmozę często przebiegają bezobjawowo. Te drobne bakterie nie posiadają ściany komórkowej, co warunkuje ich naturalną oporność na takie antybiotyki, jak penicyliny, cefalosporyny i wankomycyna.
Infekcje wywoływane przez Mycoplasma hominis występują powszechnie u osób aktywnych seksualnie (nawet u 50% z nich). Zakażenie M. hominis prowadzi przede wszystkim do waginozy pochwy, czyli zapalenia pochwy spowodowanego bakteriami, a w przypadku kobiet w ciąży mogą zwiększać ryzyko przedwczesnego porodu. Przewlekła infekcja może być przyczyną odmiedniczkowego zapalenia nerek, gorączki połogowej lub zakażenia ogólnoustrojowego u pacjentów z obniżoną odpornością.
Zakażenia Mycoplasma genitalium występują rzadziej, ale są częstą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Prowadzą również do zapalenia narządów miednicy mniejszej – PID (ang. pelvic inflammatory disease). Do powikłań tej infekcji należą zapalenie cewki moczowej u obu płci i zapalenie szyjki macicy u kobiet. Zakażenie Mycoplasma genitalium może również powodować problemy z płodnością u kobiet.
W przypadku wystąpienia niepokojących objawów konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem i wykonanie testu w kierunku infekcji intymnych. Ze względu na podobieństwo objawów z innymi infekcjami układu moczowo-płciowego w diagnostyce mykoplazm genitalnych duże znaczenie mają badania genetyczne, które pozwalają na precyzyjne określenie czynnika zakaźnego wywołującego infekcję. W badaniach genetycznych możliwa jest analiza nawet kilkunastu czynników zakaźnych w jednym badaniu.
Leczenie mykoplazmozy jest zależne od czynnika zakaźnego. Standardowo stosuje się erytromycynę lub tetracykliny. Mycoplasma hominis jest oporna na erytromycynę, więc lekiem z wyboru jest klindamycyna.
W przypadku pozytywnego wyniku testu na infekcję intymną należy natychmiast poinformować o tym swojego partnera oraz osoby, z którymi miało się stosunek seksualny w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Partnerzy również powinni poddać się badaniom w kierunku zakażenia. W trakcie leczenia oraz przez tydzień po jego zakończeniu zaleca się powstrzymanie się od stosunków seksualnych.