Real-time PCR jest wariantem metody PCR, która pozwala na bezpośrednie wykrycie genomu patogenu (bakterii lub wirusa) w badanym materiale biologicznym. Wykrywanie bezpośrednie Borrelia burgdorferi za pomocą metody real-time stwarza możliwość ujawnienia obecności patogenu i monitorowania skuteczności leczenia. Problemem w takiej diagnostyce boreliozy jest jednak rodzaj użytego do badań materiału. W przeciwieństwie do testów serologicznych, czułość bezpośrednich metod zależy od rodzaju badanego materiału biologicznego. Pozytywny wynik jest wysoce prawdopodobny, gdy badamy próbkę pobraną z miejsca, w którym znajduje się bakteria.
Metoda PCR lub real-time PCR w diagnostyce boreliozy jest nadal metodą niewystandaryzowaną. Nie wiadomo, jaki materiał biologiczny (krew, płyn stawowy, płyn mózgowo-rdzeniowy) powinien być analizowany. Nie została również jednoznacznie zdefiniowana referencyjna sekwencja DNA krętka Borrelia. W badaniach przeprowadzonych w 2008 r. na grupie 577 pracowników Lasów Państwowych u 18 (3%) udało się ujawnić bakteryjne DNA we krwi, lecz liczba jego wykrytych kopii była znikoma – poniżej granicy powtarzalności [1]. Pozwala to wnioskować, iż krew nie jest podstawową tkanką objętą infekcją w przebiegu boreliozy. Rodzi się również pytanie, czy wynik pozytywny uzyskany z krwi związany jest z aktywną postacią boreliozy. Może on być również spowodowany krążącym we krwi bakteryjnym DNA, będącym efektem skutecznej antybiotykoterapii [2]. Wyniki badań innych autorów wykazały, iż możliwe jest wykrycie bakterii Borrelia metodą real-time PCR u pacjentów z klinicznie potwierdzoną boreliozą w płynie mózgowo-rdzeniowym, płynie stawowym oraz poprzez biopsję skóry [3].
Metoda PCR (lub real-time PCR) nie powinna być zatem stosowana w diagnostyce boreliozy jako metoda pierwszego wyboru. Krew nie jest naturalnym środowiskiem występowania bakterii Borrelia, w związku z tym nie jest dobrym materiałem do badania bezpośredniego. Metoda real-time PCR może być jednak pomocna w diagnostyce boreliozy jako „metoda lokalizacji” bakterii poprzez badanie odpowiedniego materiału biologicznego po wcześniej wykonanych badaniach serologicznych.
Opracowano na podstawie:
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26469112.
- Kondrusik M., Grygorczuk S., Skotarczak B., Molecular and serological diagnosis of Borrelia burgdorferi. Infection among patients with diagnosed erythema migrans, Ann Agric Environ Med 2007; 14: 209–213.
- Ivacic L., Reed K.D., Mitchell P.D., A LightCycler TaqMan assay for detection of Borrelia burgdorferi sensu lato in clinical samples, Diagn Mikrob and Infect Dis 2007; 57: 137–143.