Ukłucie przez kleszcza NIE oznacza, że na pewno zachorujesz na boreliozę. Nie każdy kleszcz jest nosicielem krętków Borrelia. Dodatkowo ryzyko zakażenia rośnie wraz z czasem żerowania kleszcza w ludzkiej skórze. Jeżeli kleszcz został usunięty szybko (do 24 godzin) i prawidłowo (bez zgniatania, smarowania tłuszczem), ryzyko zakażenia jest bardzo małe.
Udaj się do lekarza, jeżeli:
Niestety, nie u każdej osoby, u której doszło do zakażenia, pojawi się rumień wędrujący. Wtedy jako pierwsze pojawiają się niespecyficzne objawy, czyli takie, które obserwuje się również w przebiegu innych chorób. Najczęstsze objawy boreliozy to: bóle mięśni, stawów, gorączka, ogólne osłabienie. W takiej sytuacji powinny zostać wykonane testy laboratoryjne w kierunku boreliozy.
Rumień wędrujący jest zmianą skórną w postaci zaczerwienienia na skórze, która może pojawić się po ukłuciu przez kleszcza. Szacuje się, że objaw ten występuje najczęściej – u 60–80% chorych. Po stwierdzeniu na skórze zmiany należy bezwzględnie udać się do lekarza. Pacjenci, u których pojawi się rumień wędrujący, są w najlepszej sytuacji, ponieważ mają pewne i wczesne rozpoznanie boreliozy.
Należy jednak pamiętać, że nie każde zaczerwienienie na skórze jest rumieniem wędrującym. Może być to zwykły odczyn alergiczny. Obejrzyj film, w którym wyjaśniamy, jak odróżnić rumień wędrujący od reakcji alergicznej.
Istnieje możliwość badania kleszcza. Ma to na celu stwierdzenie, czy kleszcz, który został znaleziony na ciele po powrocie z lasu, był nosicielem bakterii Borrelia. Do wyniku badania należy podejść jednak krytycznie i nie powinno się na jego podstawie podejmować decyzji o leczeniu.
Badania serologiczne można wykonać najszybciej około 4 tygodni po ukłuciu przez kleszcza. Wykonując badanie wcześniej, ryzykujemy uzyskaniem wyniku fałszywie negatywnego, ponieważ organizm nie zdążył jeszcze wyprodukować przeciwciał.
Według obowiązujących w Polsce rekomendacji PTEiLChZ rozpoznanie boreliozy powinno opierać się przede wszystkim na obrazie klinicznym i historii pokłucia pacjenta przez kleszcze. Diagnostyka laboratoryjna boreliozy opiera się na testach z krwi, w których wykrywa się przeciwciała produkowane przez nasz układ immunologiczny na skutek kontaktu z bakterią. Należy pamiętać, że przed wykonaniem testów diagnostycznych muszą upłynąć minimum 4 tygodnie od ukłucia przez kleszcza.
W diagnostyce boreliozy należy stosować dwuetapową strategię, czyli w pierwszej kolejności wykonać test przesiewowy ELISA i w przypadku otrzymania wyniku dodatniego bądź wątpliwego potwierdzić go za pomocą testu immunoblot. Obejrzyj film, w którym omawiamy najczęściej popełniane błędy w diagnostyce boreliozy.
Chodziłeś na grzyby i spacerowałeś często po lesie w sezonie kleszczowym? A teraz zastanawiasz się, czy warto wykonać badania profilaktyczne w kierunku boreliozy? Wykonywanie testów laboratoryjnych u osób bez objawów klinicznych boreliozy jest bezzasadne. Badania laboratoryjne nie potwierdzają choroby, a jedynie wykazują obecność specyficznych przeciwciał w surowicy pacjenta. Sama obecność przeciwciał anty-Borrelia nie jest potwierdzeniem choroby. Jedynie objawy wraz z pozytywnym wynikiem badań laboratoryjnych upoważniają do rozpoznania boreliozy i wdrożenia leczenia.
Ceny badań są zróżnicowane i ustalane indywidualnie przez laboratorium.
Średnie ceny kształtują się następująco:
Czas oczekiwania na wynik jest różny w zależności od laboratorium, w którym wykonujemy badanie. Zwykle nie przekracza jednak kilku dni.
Nie! Wynik dodatni (pozytywny) świadczy jedynie o obecności przeciwciał anty-Borrelia, a te same w sobie nie są chorobą. Przeciwciała mogą utrzymywać się w surowicy pacjenta wiele lat i powodować pozytywne wyniki. Jedynie objawy wraz z pozytywnym wynikiem badań laboratoryjnych upoważniają lekarza do rozpoznania boreliozy i wdrożenia leczenia.
Badania w kierunku boreliozy mogą być refundowane pod warunkiem, że zostaną zlecone przez lekarza specjalistę chorób zakaźnych.
