Kontynuujemy nasz cykl o wybitnych naukowcach, których praca przyczyniła się do rozszyfrowania zagadek związanych z boreliozą. W dwóch poprzednich częściach opisaliśmy już Willy’ego Burgdorfera oraz Arvida Afzeliusa. W tym wpisie przedstawiamy trzeciego badacza, który przyczynił się do lepszego poznania boreliozy, a w szczególności neuroboreliozy.
Kim był Alfred Bannwarth
Neuroborelioza, czyli borelioza atakująca układ nerwowy, to rzadka choroba o poważnych konsekwencjach, przenoszona przez kleszcze. Jednym z pionierów w badaniach nad neuroboreliozą był Alfred Bannwarth, niemiecki lekarz, który w latach 40. XX w. poczynił kluczowe spostrzeżenia na temat tej choroby. Jego wkład w zrozumienie i leczenie neuroboreliozy jest nieoceniony.
Alfred Bannwarth urodził się w Niemczech w 1903 r. i uzyskał stopień doktora medycyny na Uniwersytecie w Heidelbergu. Jego prace nad boreliozą rozpoczęły się w czasie II wojny światowej, kiedy to zauważył nietypowe objawy u pacjentów, którzy byli pokłuci przez kleszcze. Przez długi czas choroba ta była trudna do zdiagnozowania ze względu na zróżnicowane objawy, jednak Bannwarth zaczął układać te „puzzle” i udowadniać, że ukłucie kleszcza może skutkować czymś, co my dziś nazywamy neuroboreliozą.
Neuroborelioza – wkład Alfreda Bannwartha
Ten niemiecki lekarz zauważył, że u niektórych pacjentów po epizodzie kleszczowym dochodzi do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, co może skutkować poważnymi problemami neurologicznymi. Opracował również opis charakterystycznych symptomów, znanych dziś jest jako zespół Bannwartha (inaczej zespół Garin-Bujadoux-Bannwarth). Jest to triada objawów, które mogą pojawiać się w neuroboreliozie. Charakteryzuje się współwystępowaniem objawów zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (wymioty, bóle głowy, sztywność karku), porażenia nerwów czaszkowych (najczęściej nerwu VII) oraz zespołu korzeniowego (ostry, wcześniej niewystępujący ból, opisywany również jako rwący).
Rysunek 1. Zespół Bannwartha w neuroboreliozie może poprzedzać porażenie nerwu twarzowego (źródło: WP ABC Zdrowie).
Alfred Bannwarth – dziedzictwo
Dzisiaj, dzięki pracy Alfreda Bannwartha, lekarze są lepiej wyposażeni w narzędzia do diagnozowania i leczenia neuroboreliozy. Jego obserwacje stanowiły fundament dla dalszych badań nad tą chorobą, co umożliwiło lepsze zrozumienie mechanizmów zakażenia i opracowanie skuteczniejszych terapii.
Wkład Bannwartha w rozwój badań nad neuroboreliozą jest niezaprzeczalny, choć on sam nie znał jeszcze przyczyny neuroboreliozy. Dzisiaj, dzięki jego pracy, pacjenci z neuroboreliozą mają większe szanse na skuteczne leczenie i poprawę jakości życia.