Czego szukasz?

Alergie
Wróć
Wróć
test text

Znajdź laboratorium

Leczenie alergii – cz. 2: farmakologia

Utworzone przez Michał Podkalicki
Leki rozsypane na stole Czytanie zajmuje ok. 2 min
Czytanie zajmuje ok. 2 min
Spis treści:

Jeśli unikanie kontaktu z alergenem nie jest możliwe, np. w przypadku sezonowo występujących alergii na alergeny wziewne (pyłek roślin) lub całorocznej alergii na alergeny zawarte w kurzu domowym (roztocze, zarodniki grzybów), można zastosować leczenie farmakologiczne w celu poprawy jakości życia pacjenta z alergią. Leki przeciwalergiczne znacząco redukują lub nawet całkowicie niwelują objawy alergii.

Do najważniejszych grup leków stosowanych w alergologii należą:

  • glikokortykosteroidy (GSK) – są najskuteczniejsze w przypadku alergicznego nieżytu nosa. Zaczynają działać po 7-12 h od podania, a maksymalny efekt utrzymuje się do 2 tygodni
  • leki przeciwhistaminowe (H1-blokery) – szczególnie istotne u chorych, którym towarzyszą objawy ze strony spojówek i skóry
  • leki przeciwleukotrienowe – często stosowane w okresowym alergicznym nieżycie nosa
  • kromoglikan disodowy – mniej skuteczny niż GKS (donosowe) i leki przeciwhistaminowe
  • leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa – szybko zmniejszają niedrożność nosa, ale powinny być stosowane jedynie doraźnie
  • leki przeciwcholinergiczne stosowane miejscowo

W przypadku podejrzenia reakcji anafilaktycznej lub wstrząsu anafilaktycznego, który stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia pacjenta, należy niezwłocznie:

  • przerwać narażenie na kontakt z alergenem podejrzanym o wywołanie reakcji
  • wezwać pomoc
  • sprawdzić drożność dróg oddechowych, krążenie, oddychanie i przytomność
  • podać adrenalinę – u osób, które doświadczyły reakcji anafilaktycznej w przeszłości i posiadają przy sobie ampułkostrzykawkę lub autostrzykawkę z adrenaliną, należy podać 1 dawkę w zewnętrzną stronę uda, nawet jeśli objawy są początkowo łagodne. W takiej sytuacji nie ma przeciwwskazań do podania adrenaliny. Adrenalinę podaje się również, kiedy nie istnieje całkowita pewność, czy jest to wstrząs anafilaktyczny, ponieważ wykazuje ona największą skuteczność
  • ułożyć chorego na plecach z uniesionymi nogami
  • podać tlen

Opracowano na podstawie: Interna Szczeklika 2017, red. P. Gajewski, Kraków 2017, wyd. 8.