Czego szukasz?

Grzybica
Wróć
Wróć
test text

Znajdź laboratorium

Metody diagnostyczne

Klasyczna diagnostyka zakażeń grzybiczych

Na diagnostykę mykologiczną składają się różne metody badawcze. Część z nich jest dostępna w gabinetach dermatologicznych: ocena fluorescencji zmian chorobowych w świetle lampy Wooda oraz ocena zmian pod dermoskopem. Natomiast w laboratoriach mykologicznych wykonuje się badania mikroskopowe próbek skóry, włosów lub paznokci oraz klasyczne hodowle. Konwencjonalne metody diagnozowania zakażeń grzybiczych mają jednak swoje ograniczenia. Mikroskopia dostarcza jedynie informacji o tym, czy infekcja występuje, i nie pozwala na określenie gatunku patogenu. Hodowla i identyfikacja wyrosłych na pożywce kolonii może być pomocna w rozpoznaniu gatunku dermatofitu, ale wiąże się z długim oczekiwaniem na wynik, który zazwyczaj uzyskuje się dopiero po około 4–6 tygodniach. W przypadku blisko spokrewnionych dermatofitów uzyskanie jednoznacznego wyniku jest utrudnione. Problem stanowi również diagnostyka infekcji mieszanych, w których wolno rosnące gatunki grzybów zostaną przerośnięte przez inne, bardziej ekspansywne gatunki, i tym samym przeoczone. Ponadto już rozpoczęte leczenie, np. przeciwgrzybicznym lakierem do paznokci/preparatami zawierającymi kortykosteroidy, może hamować wzrost grzybów w hodowli i prowadzić do uzyskania wyników fałszywie ujemnych. Z tego powodu coraz szersze zastosowanie w diagnostyce dermatomykoz mają badania genetyczne.

Nowoczesna diagnostyka zakażeń grzybiczych

Klasyczne procedury diagnostyki grzybicy często zawodzą ze względu na niską czułość i ograniczoną swoistość. W przeciwieństwie do nich metody molekularne, oparte na wykryciu materiału genetycznego patogenu ,oferują wysoką precyzję i wiarygodność. Połączenie analizy mikroskopowej i badania próbek przy użyciu testu genetycznego pozwala uzyskać wiarygodne i specyficzne dla patogenu wyniki w najkrótszym czasie (<24 godziny).

Test genetyczny EUROArray Dermatomykozy opiera się na multipleksowej reakcji PCR połączonej z detekcją jej produktów na mikromacierzy DNA. Test ten umożliwia wykrycie 56 patogenów w jednej analizie. Dodatkowo możliwa jest dokładna identyfikacja gatunkowa 23 dermatofitów, 3 grzybów drożdżopodobnych i 3 pleśni.

Znaczenie diagnostyki molekularnej w zakażeniach grzybiczych

Szybka i kompleksowa diagnostyka grzybic skóry, włosów i paznokci za pomocą EUROArray Dermatomykozy nie tylko pomaga odróżnić infekcje grzybicze od innych chorób dermatologicznych, takich jak łuszczyca, rogowacenie, liszaj płaski, łupież rumieniowy, łupież różowy lub łojotokowe zapalenie skóry, ale dostarcza również wielu ważnych informacji istotnych dla prowadzenia pacjenta.

Identyfikacja źródła infekcji

Identyfikacja patogenu często pozwala również na wykrycie źródła infekcji. Na przykład w przypadku pacjentów, którzy hodują świnki morskie i są zakażeni benhamiae, zwierzę również należy leczyć.

Wykrywanie wysoce zakaźnych patogenów

Niektóre gatunki grzybów, takie jak tonsurans, T. soudanense lub T. violaceum, są wysoce zakaźne, dlatego po wykryciu zakażenia należy zachować specjalne środki ostrożności, aby zapobiec przeniesieniu go na inne osoby.

Identyfikacja dermatoz zawodowych

Dzięki kompleksowej identyfikacji gatunków dermatofitów można również wykryć infekcje nabyte w miejscu pracy. Może dotyczyć to m.in. hodowców bydła ( verrucosum) lub ogrodników (N. gypsea).

Kontrola epidemiologiczna

Identyfikacja patogenu daje możliwość śledzenia i kontrolowania spektrum patogenów grzybiczych, które mogą ulec zmianie na skutek ruchów migracyjnych i wzrostu popularności turystyki.

Wybór leczenia przeciwgrzybiczego

Identyfikacja gatunku patogenu jest również decydująca dla wyboru odpowiedniej terapii przeciwgrzybiczej. Zwykle do zwalczania infekcji skóry i paznokci stosuje się środki przeciwgrzybicze o szerokim spektrum działania. Jednak terapia celowana jest lepszym rozwiązaniem, gdyż niektóre leki przeciwgrzybicze są bardziej skuteczne przeciwko określonym gatunkom grzybów niż inne.