Dermatomykozy (gr. derma – skóra, mykes – grzyby) to medyczne określenie infekcji grzybiczych, które mogą obejmować skórę oraz jej tzw. przydatki (m.in. włosy i paznokcie). Szacuje się, że dermatomykozy mogą dotyczyć nawet 25% społeczeństwa! Do zakażenia może dojść za każdym razem, gdy naruszona została ciągłość skóry lub na jej powierzchni pojawiły się patologiczne zmiany. Istnieją również czynniki, które sprzyjają powstaniu infekcji grzybiczej na skórze. Ciepłe oraz wilgotne obszary skóry (takie jak stopy, przestrzenie między palcami stóp oraz pachy) są często zasiedlane przez grzyby, gdyż stanowią optymalne warunki do ich namnażania. Skóra w tych miejscach jest bardziej wrażliwa, przez co patogeny łatwiej w nią wnikają.
Dermatomykozy wywoływane są głównie przez grzyby strzępkowe (tzw. dermatofity), które żywią się keratyną występującą w skórze, włosach i paznokciach. W około 70% przypadków zakażeń dermatofitami infekcja jest przenoszona poprzez bezpośredni kontakt z zakażoną osobą lub poprzez skażone przedmioty (np. ręczniki, grzebienie, nożyczki, obuwie, łyżwy, rolki, buty narciarskie) i powierzchnie (np. kabiny prysznicowe, sauny, podłoga na basenie). Grzyby mogą również zostać przeniesione na człowieka w wyniku bliskiego kontaktu z chorymi zwierzętami (np. domowymi lub gospodarskimi, tj. krowy czy konie). Niektóre patogeny znajdują się głównie w glebie, w związku z czym ryzyko infekcji występuje również podczas prac ogrodowych. Oprócz grzybów strzępkowych, w rzadkich przypadkach przyczyną zakażeń skóry i jej przydatków mogą być drożdżaki lub pleśnie.
Zakażenie grzybicze może dotyczyć każdej części ciała, a jej nasilenie zależy od czynników wywołujących chorobę. Często dochodzi do zakażeń mieszanych (wywołanych jednocześnie przez kilka różnych gatunków grzybów). Próbkę do badania w diagnostyce genetycznej grzybicy mogą stanowić: zeskrobiny skórne, opiłki paznokci, włosy, a także hodowle pochodzące z pracowni mykologicznych.