Czego szukasz?

Neurologia
Wróć
Wróć
test text

Znajdź laboratorium

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu i jego skutki

Utworzone przez Katarzyna Buska-Mach
Badanie mózgu Czytanie zajmuje ok. 2 min
Czytanie zajmuje ok. 2 min
Spis treści:

W „Neurology Now”, czasopiśmie Amerykańskiego Towarzystwa Neurologii, ukazał się niedawno artykuł, w którym zwrócono uwagę na nawracające zaburzenia neurologiczne u pacjentów chorujących na autoimmunologiczne zapalenie mózgu, będących już po zakończonym leczeniu. Badanie przeprowadzone przez dr. Maartena Titulauera i innych lekarzy obejmowało grupę 28 holenderskich dzieci (średnia wieku wynosiła 14 lat). Lekarze zauważyli, że wiele dzieci i nastolatków, mimo – wydawałoby się – skutecznego leczenia, nadal doświadcza zaburzeń poznawczych, zmęczenia i problemów behawioralnych [1]. Stwierdzono, że wpływa to na wyniki w nauce i jakość życia. W ramach badania oceniano umiejętność zapamiętywania, skupienia uwagi, zdolności językowe i męczliwość. Wyniki wskazują, że zaledwie 64% dzieci po powrocie do szkoły uzyskiwało oceny na tym samym poziomie co przed chorobą. Problemy z nauką dotyczyły w szczególności kłopotów z koncentracją, poczucia lęku, impulsywności czy dysleksji. Autorzy badania podkreślają, że standardy medyczne należy podnosić nie tylko po to, aby pacjenci powracali do zdrowia, ale także aby mogli korzystać z lepszych metod rehabilitacji.

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu – rehabilitacja

Badanie to zostało docenione przez ekspertów ze Stanów Zjednoczonych, w tym Seana Pittocka, lekarza medycyny z Mayo Clinic, który stwierdził:

„Nowością w tym badaniu jest identyfikacja tych subtelnych problemów poznawczych i zmęczenia, które wymagają dalszych badań, zwłaszcza że mamy do czynienia z coraz młodszą grupą wiekową pacjentów. Obserwujemy poprawę ich stanu zdrowia po leczeniu, ale nie doceniliśmy piętna, jakie odciska na nich choroba”.

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu – badania

Inny ekspert, dr Benjamin Greenberg z Southwestern Medical Center, powiedział:

„Musimy być bardziej wszechstronni w sposobie oceny stanu pacjentów. Powinniśmy projektować badania kliniczne tak, by uwzględniały również funkcje poznawcze, a nie tylko aspekty funkcjonalne pacjentów, jak zdolność poruszania się. Zarówno klinicyści, jak i badacze muszą rozważyć ocenę neuropsychiatryczną wszystkich pacjentów dotkniętych tym schorzeniem, niezależnie od tego, jak poprawia się ich stan fizyczny”.

Opracowano na podstawie: https://journals.lww.com/neurotodayonline/Fulltext/2018/06070/In_the_Clinic_Autoimmune_Encephalitis__Persistent.7.aspx.